برای مادر بزرگم عذرا

سلامت می کنم مثل همیشه

نمی بینم ولی از تو جوابی

سرقبرت میام با چشم گریوk 

لالالا،مادر من خوش بخوابی

................................

شبیه گیسوی رنگ حناییت

پریشون بچه هات هر گوشه دیگه

عزیزم خونتون باغ گلاتون

شبیه قلب من شد تیکه تیکه

............................

کجایی ای عزیز رفته از دست

گلای یاس پشت در شکسته

چراغ خونه خاموشه همیشه

کلون در نمیشه باز و بسته

...........................

رو دوشت بچه پشت دار قالی

اسیر لقمه ای روز و شباتون 

کجای زندگی خوش بود براتون

که پیشم خنده بود روی لباتون

..............................

گناهای نکرده گریه تو

صدای روضه ها و هق هق تو

گل عذرای باغ و کاخ خشتی

عزیزم پس کجابود وامق تو

.............................

چی شد عطر تنور و نون گردو

چی شد عیدای نوروز و بهارت

سر خاکت میام با چشم گریون

میام با درد دلهایم کنارت

.....................................

میام با دسته ای گل های وحشی

شبای جمعه با پاهای خسته

لالالا،مادر من خوش بخوابی

اگرچه مرگ حقه دل شکسته..

رهااردیبهشت93-7001خورشیدی ایرانی

 ..........................................................................

به هر گل می رسم بوی تو بینم

به هر جا می روم کوی تو بینم

کجامن زلف خود را شانه سازم

که در ایینه هم روی تو بینم

.............................................

همه شب انتظار یار دارم

ازین غیبت غم بسیار دارم

تمام زندگی در روزه توست

نمی دانم که کی افطار دارم

....................................

نیاید گوش هر کس را سروشیست

عروس عشق ما در پرده پوشیست

نیارد واژه وصف درد مارا

خرابات دل و گنج خموشیست

.....................................

ز هر عاشق که پرسیدم بگفتم

که تنها با نگاهی دل ببستم

نمی دانم ببالم یا بگریم

ندیده عاشق و دیوانه هستم

.............................................

رسید اردیبهشت و سبزه زاری

کنار چشمه ام بی هیچ یاری

ورک1 با انهمه خارش به گل شد

تو بزر نرگسی کی گل میاری

..........................................

لب و چشم تو رعد و برق دارد

سر درمان غرب و شرق دارد

لب تو قلب من لاله همه خون

شباهت با شباهت فرق دارد

................................................رها اردیبهشت93-7001خورشیدی ایرانی

چه بنویسم به دفتر تازه بنماید شمایان را

بگویم تازه تر از هوی لیلی،های مجنون

بگویم تازه تر از تیشه فرهاد دل درخون.

چه بنویسم دلان دلبران شهر و کوی و انجمن ها را خوشایدشان

که بی پروای

در اغوش وهمم هم در ایدشان

دلم!امشب زبانم ئر دهان باز خشکیده

قلم در اختیار توست

تمام انچه را بگذاشتم من از جوانی

روز و شب ها گوشه تنهاییم

از منظومه ها از واژه ها و یاوه ها اندر مهار توست

مگر پروانه دیگر پر نسوزد

گر به شمعی بال بگشاید

مگر گر درکشم جامی

شبی در حسرت کامی

به خوش نامی و بد نامی

به تنهایی و یا همراه با یاری

مرادیگر خراب و مست در بستر میندازد؟

که زخم ما همان زخم نیاکانست

همان زخمی که بی پرواست

غم بنیاد کن از حافظ و خیام و مولاناست

همان شعریست کانان را اگر شاید کنون بودند

از قلم هاشان در افتاده

تو را ساغر همان ساغر

مرا باده همان باده

نمی دانم نمی دانم

که شاید روزی اید از برای جیره نانم

...

عقیلی باشم اما سکه های سرد بستانم.

اسیر باستانم من

به گفت میم امیدم شاعر نومید

این دبیر گنگ و دنگ و گیج

وین تمنده بنگ دل تاریخ

انچنانم مانده در اوار

که تنها اه باید داشت از تایید یا انکار

کجایند انهمه تاریخ مردان تا برامان قصه ها گویند ازدیده

...

این دبیر تار اختر کور بی افروز

زمانی چند صد سال دگر گوشی بپیچاند ز شاگردان مکتب خانه ان روز

بگو هان ای پسر جان قصه تاریخ

ولی یادش نمی اید که امروزی که ماهستیم

کاخی کیست کوخی کیست

و یا جدی و شوخی چیست

مرا در این گذار تلخ

از رموز رمل و جفر و سحر و فرهست سکندر ترس ها شاید

و از اسطوره های شرقی و غزبی به باور ترس ها شاید

و از دورانه دیوان و دفتر ترس ها باید

من از مزگت نشینانی هراسانم که رو بر روی محرابند و دل در سوی دیگر داشتن داری

درفش خویشتن داری و ایا در عمل

جز خویش و تن داری؟

رها کن این همه فریاد را از عجز

زبد عهدی گل ایا حکایت با صبا گویی؟رها کن نقش گاهی...

و روز دیگری شاید دگر رنگی دگر سویی

درفشی پوستینی اشتری گاهی

گهی زنار گهی...

نمی اید درون سنگ اری اهنین میخ

امان از این دل تاریخ

برادر جان پسین روز من و تو در همین عهد است از بیداد

که نان اینک همان هیلاج یونان است

که اصطرلاب جان ما هم اکنون جیره نان است.امید از دست دارد می شود واها

بیا بنگرکجاهستی تو ای شاعر که گفتی

یوسف گمگشته باز اید به کنعان غم مخور یارا؟

تو را ای مادر گیتی ندیدم هیچ با دستانت ابادی

ندیدم هیچ گلگون چهره و شاداب دل خوش بخت و پاکوب و

به رقص اواز و پی در پی مدامش جام و کام و نام دامادی به دلشادی

بگو پس این همه فرزند را تو از کجا زادی؟

 بیاور می فریبایم 

دگر خستو شدم این را که می دانم نمی دانم

منم دردا کش بی کام

بیاور می به جان جام

فلک را سقف بشکافیم با حافظ و با خیام

بر اندازیم طرحی را

در اندازیم طرحی نو درین ایام

فری اری فریبیدن سگالش را به چشمان فریبایی

که مرهم میزند فژ دل

فره یاد فرافر هوی مرغ شب شکیبایی

بیاور مستی و خوابی

بر خرد سوگند زهی تابی

زلبهایت به شور گونه ات ان مرمرین اتشفشان سینه ات

برین اتش بزن ابی زهی تابی

امان از لحظه های ناامیدی دست های سرد و خالی

بغل دارد جنین قبل از تولد زانوی ماتم ازین اشفتگی حالی

به خاکستر نشیند اتشم از ارزوهای محالی

گردش منظومه شمسی و تاریخی سوالی...رهابهار93-7001خورشیدی ایرانی