مي گويي :

به جان انكه دوستش داري

با من از واقعيت ها نگو

مي گويم

به جان خودت قسمم مي دهي كه

از كمين هاي جانت نگويم؟

بگو با اين تناقض چه كنم؟

رهاارديبهشت92

.............................................

اگر ابدا وجود نداشتي

اغوش تهي ام

اينقدر از تو تهي نبود

تويي كه چنان مي توانت بودن

چنين بودنت را مرثيه اي هستم مدام...

رهاارديبهشت92

..................................................................

چقدر معنا يافته ام

از زماني كه قبول كردم زندگي معنايي ندارد

و براي او بودن شد معناي زندگانيم

و اين احساس را خواندم عشق

و مرگ

در حسرت كنار تو بودن معنا يافت

حالا با عشق مي زيم

با عشق مي ميرم

و در اوج پوچي و بي معنايي و رنج

معنا مي يابم

اينجا سرزميني است كه عشق را از من مي ربايند

تا به نام معنا الودهي ظاهرم كنند

در حالي كه معنا

در چگونه نگريستن به ظاهر است

و من اينگونه عشق را تعريف مي كنم

كه همزمان

غرق چشمان و قلبت باشم

اميدوارم قبل از انكه از تشنگي لجن بياشامم بميرم

و در اوج پوچي و بي معنايي

با تو را خواستن

معنا يابم

بانوي من...

رهاارديبهشت92

.........................................................................

و معشوق هاي بالقوه اي كه

ديگر اميد به يافتن عاشقي ندارند

تن به نمايش مي دهند

تن به يك تصور

اينكه

نمايش عشق را بازي كنند

در حالي فداي اين نمايش مي شوند

كه تصور كنن عاشقي دارند ه فداشان مي شود

و به بهاي همكاري يك مرد

تن و قلبشان را ارزاني مي كنند

معشوق هاي بالقوه

گل هاي كاغذي را

جاي گل هاي سرخ مي گذارند

و غبار زمان مي فرسايدشان

فردات

هيچ خاطره اي از عشق ندارند

تا براي نوادگانشان بگويند

تنها

روي تختي كپك زده

در طبقه ي پنجم يك اپارتمان

منتظر مرگند

در حالي كه عاشق خياليشان

با معشوق بالقوه اي جوانتر همبستر شده است...

رهاارديبهشت92

...................................................................

بسيار انديشيده ام

چه تفاوتي است

بين يك دختربچه اي  پنج ساله

با شاخه گلي سرخ

هردو معصومانه مي زيند

هردو با دستان نالايقي چيده مي شوند

هردو به زودي مي پژمرند

گل سرخي كه با عشق هديه شده باشد

جاودانه مي زيد

اما اينجا...

رهاارديبهشت92

.......................................................

حتي نيلوفري بيابي

پاي در لجن دارد...

رهافرودين92

..........................

اين روزها احساس بي گناه پاي دار نمي رود

اما بالاي دار مي رود...

رهافرودين92

....................

من از تقدير مي ترسم

كسي هرگز نمي پايد كنار من

خوشا انان كه در دار نبودن بي نفس هايند

بري از لكه ي ننگ حضور خويش بر دامن

چه بايد كرد زنهاري نمي يابم

نه در تابم

هلاك از برزخ بودن

گريزانم

خويش از خويش بيزارم

چه زنهاري است

عمري در گذار است و نمي دانم

نه تاب بودنم دارم

نه فهم مقصد رفتن 

سلام اي سنگ قبر عشق

كجا رفتند عشاقي كه بت ها مي پرستيدند

مجنون ها ويا فرهادوش عشاق

شكايت دارم از عالم شكايت دارم از ادم

كجايند انهمه شاعروشان عاشق

عشق ايين نجات معنا در عدم دارم

اي دل در د هجران كوش

بتان را ساده بشكستند دلهاشان

ضحاكان ماري دوش

بيا اي مرگ من را همسفر بايد

بنوش از تلخ رنج من

بيا اين جام را بردار

جانت نوش

ارديبهشه92 رها

.................................

مرگ در استانه ي در ايستاده است

خيره به من

چشم انتظار و در بيم و اميد

رنج مرا مي نگرد

مي خواهم با او بروم

اخر خواهم رفت

دوستي مي گفت

دنيا را براساس لياقت ها تقسيم نكرده اند

خوشحال شدم اين اعتراف را ازو گرفتم

اخر گل سرخ در اين لجنزار؟؟؟

به مرگ مي گويم صبر كند تا يك شب باراني

بعد از سرودن اخرين شعر زندگيم

دستم را بگيرد

سرم را به سوي زندگي مي گردانم و اهسته

قدمي ديگر به سويش بر ميدارم

نيمه شب است

سيگارم ذره ذره مي سوزد...

رهاارديبهشت 92

...............................

وقتي كه سيب زميني نباشيم و بشر باشيم

همين مي شود كه مي بيني

سوسك از فاضلاب خوشش مي ايد و به ان مي رسد

من از چه خوشم مي ايد؟به چه ميرسم؟

رها فرودين92

..................................

يك دل نوشته ي كوتاه:

متجاوز پيروز است

چون محدوديتي حس نمي كند

اما عاشق شكست خورده

چون نمي خواهد معشوق را بيازارد

اين قانون اين دنياست

كه ارزش زندگي ندارد

وقتي يك نفر تن زني را بخواهد راحت تر بدست مي اورد

تا اينكه كسي كه دل ان زن را بخواهد

زجر ميكشد چون پيروز ي متجاوز را مي بيند

رهافرودين 91

......................................

اگر نبوديم

نه درد بودن بود

نه ايهام چه باشيم

نه حسرت ماندن

نه ترس نماندن...

رهااسفند91

...................................

من از نبودن مي نالم

تا از من سوال كنيد

چه چيز

انگيزش نفرت توراست

از بودن

و من خواهم پاسخ اورد:

از چه بودنمان...

رهااسفند91

..................................................

من از نبودن تو مي نالم

و از بودن خودم...

رهااسفند91

..........................................

تعريف بشر:

من رنج مي كشم پس هستم...

رهااسفند91

..................................................

تورا ندارم

پس

دليل  بودنم اين هست

كه تورا نداشته باشم

رهااسفند91

.......................................

من هستم چون تو نيستي

و اين من نخواهد بود

چون تو باشي

ونبودن را تعريفي نيست

پس تو هرگز نخواهي بود

و من تو نيستي هستم 

من عينيت نااگاهيم

بشر در بن بست نيست

بشر هويتش

عيني بن بست است...

رها اسفند91

.........................................

بلورين قلب و تنت 

اذين ستاره ايست

كه طلوع مي كني در افق تنهاييم

نمي دانم

دنيايي در چشمان توست 

يا چشمان تو خود دنيايي ست 

بگذار كودكانه كنجكاو مهر ت شوم 

به دندان بگيرم گلو بندت را

و تو به بهانه پاره نشدن زنجيرش

نزديك بيايي

تا فرهاد لبهايم 

شيرين لبانت را بياغوشد

تا وامق گونه ام 

طعم جنايت بوسيدن عذاري گونه هايت را 

به لبم رشك برد 

تا رومئوي احساسم

به جبران بوسه هاي بي هوايش 

گلبرگ بوسه از ژوليت لبانت باز ستاند

بيا نزديكتر

تا نقطه ايكه

بودن يا نبودن مساله نباشد 

بيا تا انجا كه هملت ترديدم

دم براوردكه:

اه 

اوفيلياي عزيزم

بودنت يا نبودنت

مساله اين است... 

رهااسفند 91

.............................................................................

باران مي ايد

اشك،مي ايد يا مي رود؟

دلخوش باشم كه تو هرگز نمي روي؟؟؟

چراكه هرگز

نيامدي...

رهااسفند91

........................................

هميشه ارزو داشتم جاي تو باشم

اين روياي كودكي من بود و ...

از كودكي در نهان تو خوابيده است احساسم

((كايزر شوزه))*

تو ماجراي خلقت را

خليفه وار افريدي

وبه پاره هاي تنت

جاودانگي بخشيدي

از ترس رهانديشان

و ترس را در دل شايستگانش خلق كردي

((كايزر شوزه))

صادقانه تو را مي ستايم كه مردانگي را در دهشت گين جهان بي مروت

به من اموختي

كه رهايي از هراس مرگ

جز مرگ نيست...

رها

*كيزر شوزه شخصيت اصلي فيلم مظنونين هميشگي به كارگرداني برايان سينگر 1995 امريكاست.وي كه يكي از سران مافياست به خانه باز مي گردد.عده اي خانواده اش را با سلاح سرد گروگان گرفته اند.با اسلحه اش فرزندان و همسرش را كه بسيار به انها وابسته بود مي كشد و گروگان گيران را رها مي كند.سپس انتقام انها را از تمام گروه هاي مافيايي مي ستاند.

مرگ را گريزي نيست 

اماگويا

گزيري هم جز مرگ نيست

رها بهمن91

..............................................................

استادانه دروغ مي گويي

شاگردانه باور مي كنم

عجب مدرسه اي شده است در عصر مدرن

مدرسه ي عشق...

رها بهمن91

.................................

هرگز مرگ را ارزو نخواهم كرد

چرا كه تا به امروز

هر ارزويي داشتم

از من دريغ شد...

رها بهمن91

...................................................

اگر مرگ رهايي است

عمريست كه كفران نعمت مي كنم

اما

شلاق دست قابله بر گرده ي ان من معصومم

خبريست ايا

از شلاق مرگ...؟

در چشم معشوق انتظار تو همپاله ي خيانت است

ترازويي به توفيرشان نيست

كاش همين امشب

نبودنم

جاودانه شود...

رهابهمن91